14 Oct Haptonomie en dans!

BUITENKUNST… over de link tussen haptonomie en dans..

De zomervakantie ligt al weer een tijdje achter ons.. Toch wil ik graag nog even terug kijken op mijn bijzondere ervaringen bij Buitenkunst. Buitenkunst is een stichting waar je als amateur kunst beoefenaar kunt deelnemen aan diverse projectweken op het gebied van beeldende kunst, theater en dans. Je verblijft dan een week in een prachtig bos in Randmeer en volgt elke dag twee blokken workshops. Ook voor de kinderen is een mooi programma beschikbaar. Vroeger ging ik altijd alleen naar Buitenkunst, dit jaar nam ik voor het eerst mijn 3,5 jarige dochter mee.

Terwijl mijn dochter in het bos op zoek was naar de sorteerprinses, samen met een stuk of tien andere kleuters, en naar hartenlust aan het schilderen en bouwen was, volgde ik elke dag twee blokken dansworkshop ‘dansstijlen’ bij Wensly Pique (zie zijn profiel). De beschrijving van de workshop was ietwat intimiderend ‘een goede conditie is vereist’ en ‘neem je kniebeschermers mee’. We zouden ons gaan verdiepen in onder andere de dansstijl Krumping uit de getto’s van LA (Zie de dansfilm Rize) en liquid dancing. Dus met gepaste onzekerheid kwam ik de eerste dag de dans-tent binnen.

Los van de mooie manier waarop Wensly ons amateurs al vrij rap wat basis moves bij bracht was ik vooral geraakt door de thema’s die hij aankaartte. Tijdens de sessies merkte hij regelmatig op hoe we in onze samenleving vaak uit contact zijn met elkaar, langs elkaar heen lopen en ieder ons eigen ding doen. En hoe mooi het zou zijn als er meer verbinding tussen mensen kon zijn, wat zou er dan ontstaan?

Dit werd prachtig zichtbaar toen hij ons vroeg SAMEN te dansen tijdens een improvisatie. Hoe hard we ons best ook deden, het bleven losse dansers op de vloer, niks geen samen… Ik kwam mezelf ontzettend tegen want ik vond dat ik als haptonoom toch zeker wel moest weten hoe de verbinding aan te gaan. Maar ik merkte dat ik op mezelf was, weerstand voelde en een eenzaam gevoel had op de vloer. Ik keek om me heen, wist niet wie mij wel of niet leuk vond, of het okay was wat ik deed en of ik wilde volgen of leiden. Al met al zat ik volledig in mijn hoofd, was erg zelfbewust en was er van samen dansen geen sprake. Ook bij de anderen was een soortgelijke worsteling zichtbaar.

Na een aantal pogingen gaf Wensly ons een tip. Hij zei: ‘zeg eens overal JA op’. ‘Als je iemand tegen komt op de vloer, zeg dan Ja tegen de ander in plaats van nee, je hoeft dit niet hardop te zeggen, maar heb als grondhouding een Ja-gevoel naar de ander toe’. Bizar wat er toen gebeurde… waar je op de vloer eerst losse dansers zag, ontstond er ineens een synergie, een samenkomst van individuen die met elkaar mee gingen in elkaars bewegingsmateriaal. Uiteindelijk resulteerde dit in een choreografie waarin we de thema’s energie, vertrouwen en contact prachtig hebben uitgewerkt. En ik was mijn eenzame gevoel kwijt, was niet meer bezig met wie, hoe of wat en kon genieten van het dansen met de anderen.

Wensly sloot deze intense week af met de opdracht een beetje van dit samen gevoel en JA! zeggen mee te nemen naar ons dagelijks bestaan. De uitnodiging om wat vaker echt contact te maken, in plaats van vooral je eigen ding te doen. Zijn mantra van deze week galmt nog steeds na bij mij: ‘Alles liefde jongens, alles liefde!!’

Voor mij was deze week echt heel bijzonder. Dans en beweging heeft op verschillende manieren voor mij betekenis, maar om het zo helder te zien in het kader van contact op de dansvloer en daarbuiten, was toch opvallend en verfrissend nieuw.

Ik neem de inzichten weer mee in mijn praktijk waar ik vaker mensen ontmoet die veel in hun hoofd zitten, moeite hebben met verbinden, zich in groepen alleen voelen of weerstand ervaren bij mensen of situaties.

Lieve groet,

Esther

Mindmap gemaakt door de deelnemers van de dansworkshop

Een van onze optredens ‘s avonds

Charlie in haar element